Lokacje w "Niepokorne. Klara"

Mariahilfer Strasse, Wiedeń, 1908;
zdjęcie z: de.wikipedia.org

Pisanie kolejnych tomów serii „Niepokorne” zaczynam zawsze od ustalenia miejsc akcji, więc chyba nietypowo, bo nie od planu wątków czy w ogóle od obmyślania bohaterów. Owe miejsca (ostatnio usłyszałam, że to lokacje – jak w grach komputerowych) zmieniają się niczym w kalejdoskopie, wymagają zatem wyszukiwania coraz to nowych map, zdjęć, obrazów i innych źródeł, dzięki którym w wystarczającym stopniu poznaję w gruncie rzeczy obcą mi przestrzeń. W ten sposób do każdego tomu tworzę swoiste archiwum, które rozrasta się lawinowo, a w końcowym stadium pracy nawet mnie przytłacza (i przeraża) – stąd nieustanna selekcja materiału.

Człowiek przyszłości

Albert Robida, "The Modern Style Road...", 1884;
zdjęcie z: http://www.wikigallery.org/  

Na początku XX wieku ludzkość z nadzieją wybiegała myślami w przyszłość, wyobrażając ją sobie jako czas postępu technicznego i rewolucyjnych odkryć we wszelkich dziedzinach nauki. Mimo to zdarzały się głosy, że życie nowoczesnego człowieka jest ubogie w doświadczenia, które technika skutecznie mu uniemożliwia. Poza tym ludzkość coraz częściej dochodziła do wniosku, że nic nie musi. Nawet oddychać. Oto dowód.

„Czas”, 22 sierpnia 1905 (zachowałam pisownię i interpunkcję oryginału):

„Człowiek przyszłości. Pod tym tytułem czasopismo angielskie Truth ironizuje w sposób zabawny zależność ludzi nowoczesnych od różnych mechanicznych i technicznych wynalazków. Satyra jest zredagowana w formie dyalogu.

– Umiesz pan pisać?

– Nie, używam maszyny do pisania.